Okładka

„NieREALna kariera” to kontynuacja autobiografii Jerzego Dudka, więc historia rzecz jasna nie zaczyna się od dzieciństwa, ale od momentu zakończenia pierwszej jego książki, czyli po triumfie w Stambule. Są ostatnie chwile w Liverpoolu, kulisy odejścia z Anfield, rozstania z kadrą narodową, czy też anegdoty z szatni Realu Madryt. Sportowe wspomnienia byłego bramkarza reprezentacji Polski zajmują ponad połowę książki, pozostała część dotyczy działalności Dudka po zakończeniu kariery.

Część typowo piłkarska jest najmocniejszą stroną tej książki. Dudek odsłania oblicze wielkich zawodników i trenerów. Przytacza słowa, które padały w krytycznych momentach w szatni. Wspomina awantury i zabawne sytuacje. Chwilami jest kontrowersyjnie i odważnie. Nie tak jak w pozycjach „Ja, Ibra”, czy też „Mike Tyson. Moja prawda”, ale na pewno jest, o czym poczytać. Fragmenty książki dotyczące okresu po odwieszeniu bramkarskich rękawic są już znacznie mniej interesujące.

„Dostałem szału. Jakiś wewnętrzy diabelski głos zaczął mi podpowiadać – walnij go w zęby, […].”

Niektóre opisy przedstawione przez Dudka wydawały mi się jednak trochę przerysowane i wykreowane na siłę. Może rzeczywiście bieg wydarzeń jest prawdziwy, jednak w moim odczuciu opisom brakuje „luzu”, który rozwiałby ewentualne wątpliwości czytelnika co do autentyczności poszczególnych historii.

Tekst dodany w ramach współpracy redakcyjnej. Czytaj więcej na