Jak pisać o boksie, to po polsku

Rzecz na swój sposób pionierska, bokserskie teksty cenionych polskich autorów ostatnich siedmiu dekad, okraszone fotoesejem i słowem wstępnym.

Od literatów złotej epoki polskiego pięściarstwa, przez młodą gwardię bokserskich dziennikarzy i reportażystów, do zafascynowanych boksem pisarzy współczesnych – „Polskie pisanie o boksie” to prawdziwie nokautujące uderzenie, dwanaście różnych spojrzeń na pięściarstwo. Reportaże o boksie polskim, brytyjskim i serbskim, opracowania historyczne i eseje, klasyczne opowiadania najwyższej próby – to wszystko i wiele innych pięściarskich emocji można odnaleźć w zbiorze adresowanym do zagorzałych kibiców i koneserów dobrej literatury.

Autorzy: Kacper Bartosiak, Jakub Biłuński, Michał Cetnarowski, Sylwia Chutnik, Łukasz Dynowski, Edward Kurowski, Sławomir Majewski, Jakub Małecki, Andrzej Pastuszek, Leszek Płażewski, Paul Polansky, Jan Skotnicki

Fragment wstępu:

Niniejszy tomik nie ma ambicji bycia kompleksową antologią. Jego zadaniem jest wprowadzenie mniej wyrobionego boksersko czytelnika do twórczości piszących o pięściarstwie Polaków, a jednocześnie sprawienie przyjemności czytelnikowi, który boksem się pasjonuje i szuka nowych, oryginalnych podniet. „Polskie pisanie o boksie” to zarys fenomenu, treściwa zakąska. Najbardziej literacki ze sportów (jeżeli boks można w ogóle uznać za pełnoprawny sport) ujawnia w niej bogactwo smaków, ale pięściarska uczta słowa pisanego stanowi zjawisko nieskończenie rozleglejsze.

Dlaczego pięściarstwo przyciąga tak wielu twórców, na czele z ludźmi pióra? Po pierwsze dlatego, że jest uniwersalną i ostateczną metaforą człowieczeństwa, jakkolwiek pompatycznie to brzmi. Po drugie w boksie wyraźnie ukazują się konteksty polityczne, kulturowe i społeczne danego okresu. Po trzecie walka na pięści to sztuka sama w sobie.